Prve inicijative za izgradnju novog hrama u Rogačici, poklapa se vremenom kada je Rogačica postala sedište Sokolske nahije, a kasnije i sreza Račanskog, početkom tridesetih godina 19. veka. U to vreme u Rogačici je postojala dotrajala crkva brvnara. Sreski kapetan Gajo Vilotijević Partić je bio veliki pobornik crkve i sa meštanima je podržavao ideju o podizanju hrama „od dobrog materijala”. Tek posle ustoličenja nove ustavobraniteljske vlasti u Kneževini Srbiji, sazrela je namera i novi sreski načelnik Neša Đorđević je polovinom marta 1843. godine je upoznao Okružno načelstvo u Užicu sa tim namerama.

Zbog burnih događaja i pobuna u Podrinju početak gradnje je odložen za dve godine i u proleće 1845. godine Popečeteljsto prosvete je odobrilo početak gradnje. Iako nema pouzdanih izvora, pretpostavlja se da je crkva podignuta po projektu građevinskih stručnjaka u tadašnjim nadležnim ministarstvima. Isto tako, majstori koji su podizali, gotovo sigurno su bili iz Osata, poznati kao priznati neimari i zaslužni za podizanje velikog broja građevina u srbiji, Naročito posle Drugog srpskog ustanka.

Nova crkva posvećena Vaznesenju Hristovom završena je 1847. godine i posle raščišćavanja gradilišta i uklanjanja ostataka stare crkve, po blagoslovu episkopa užičkog Nikifora Maksimovića, osveštana je 18. novembra (po starom kalendaru), odnosno 1. decembra, po novom, iste godine.